منتظر
روزها که یک به یک غروب شد، نیامدی
چه بغض ها که در گلو رسوب شد، نیامدی
خلیلِ آتشین سخن ، تبربه دوشِ بت شِکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد، نیامدی
از ابتدای هفته ام در انتظار جمعه ام
چه جمعه صبح و ظهر،نه،غروب شد نیامدی
نوشته شده در شنبه 91/1/19ساعت
11:55 صبح توسط نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
