مرحوم حجة الاسلام , آقا نجفى اصفهانى در کتاب خود مرقوم فرموده است : مـرتـبـه اول کـه بـه محضر مولایم مشرف شدم این بود که در کشتى نشسته بودم .
دیدم شخصى آهسته بر روى آب دریا راه مى رود و امواج دریا را همچون زمین هموارمى پیماید.
در اثناء مشاهده ایـن امـر عـجـیـب , به خاطرم رسید که شاید این بزرگوارحضرت بقیة اللّه عجل اللّه تعالى فرجه الشریف باشد.
به مجرد خطور این مطلب به ذهنم آن بزرگوار ناپدید شد.
مـرتـبـه بـعدى تشرفم این بود که شبى بعد از اداء فریضه و نوافل , از مسجد الحرام به سمت منزل مـى رفتم .
در بین راه که خالى از رفت و آمد بود, بزرگوارى خود را به من نشان دادند و فرمودند: شـیـخ مـحـمـد تـقى انت فقیه اصفهان (تو فقیه و عالم اصفهانى ها هستى ).
از استماع این سخن روح افـزا جانم تازه و شادیم بى اندازه گشت ,ولى در حیرت ماندم که در این شب تار, این غریب از شهر و دیار را که مى شناسد وچه کسى نام و حال مرا مى داند.
و متعجب بودم که ایشان از کجا علم و موقعیت مرامى داند! در دل خیال کردم که شاید حضرت ولى عصر و ناموس دهر عجل اللّه تعالى فـرجـه الـشـریـف بـوده بـاشـد, چون نظر کردم هیچ کس را ندیدم .
پس دانستم که بیش از این , قابلیت تشرف به خدمت آن سرور را نداشته ام

نوشته شده در پنج شنبه 90/6/17ساعت 12:13 عصر توسط نظرات ( ) |