مرحوم شیخ طوسی رضوان اللّه تعالی علیه به نقل از علیّ بن بلال بغدادی - که یکی از اصحاب امام عسکری ( علیه السلام ) می باشد - حکایت کند:
روزی به همراه عدّه ای از علماء و بزرگان حضور مبارک امام حسن عسکری ( علیه السلام ) رسیدیم تا آن که از آن حضرت درباره امام و حجّت بعد از او جویا شویم. همین که وارد مجلس حضرت شدیم، مشاهده کردیم که بیش از چهل نفر در منزل آن حضرت، اجتماع نموده اند. عثمان بن سعید عَمری حرکت کرد و ایستاد، سپس اظهار داشت: یابن رسول اللَّه! می خواهم از چیزی سؤال نمایم که شما خود نسبت به آن آگاه هستی. حضرت فرمود: فعلاً بنشین. بعد از آن، امام حسن عسکری ( علیه السلام ) با حالت غضب حرکت نمود و خواست که از مجلس خارج شود، فرمود: کسی بیرون نرود تا من برگردم. چون لحظاتی گذشت، حضرت مراجعت نمود و با صدائی بلند فرمود: ای عثمان بن سعید! و عثمان بن سعید با شنیدن سخن حضرت، از جای خود برخاست و سر پا ایستاد. امام ( علیه السلام ) اظهار داشت: آیا مایل هستی که شما را به آنچه می خواهید، خبر بدهم؟ همگان گفتند: آری، یاابن رسول اللَّه! امام ( علیه السلام ) فرمود: آمده اید تا از خلیفه و حجّت خداوند متعال، بعد از من سؤال نمائید!؟ تمام افراد گفتند: بلی، ما برای همین موضوع آمده ایم. در همین اثناء، کودکی همانند پاره ای از ماه و شبیه ترین افراد به امام حسن عسکری ( علیه السلام ) ظاهر گشت. سپس امام حسن عسکری ( علیه السلام ) فرمود: این کودک، امام شما پس از من خواهد بود و او خلیفه و جانشین من می باشد، او را تابع و پیرو باشید؛ و از یکدیگر متفرّق نشوید که هلاک می گردید. و سپس افزود: از این پس دیگر او را نخواهید دید، مگر آن که وقتش فرا برسد.

 

                                                   ( - کتاب الغیبة شیخ طوسی: ص 357، ح 319. )

نوشته شده در سه شنبه 89/9/23ساعت 3:4 عصر توسط نظرات ( ) |