قال الصادق ( علیهم السلام ) :«أوّل من یرجع الی الدنیا، الحسین بن علی ( علیه السلام ) فیملک حتّی یسقط حاجباه علی عینیه من الکبر...».
امام صادق ( علیه السلام ) فرمود: «اوّل کسی که در رجعت به دنیا بر می گردد حضرت امام حسین ( علیه السلام ) خواهد بود و آن مقدار حکومت و رهبری خواهد کرد که از پیری موهای ابروهای او بر روی دیده اش آویخته شود».

( - بحار الانوار: ج 53، ص 46 . )

جابر از امام باقر ( علیه السلام ) روایت می کند: حضرت امام حسین ( علیه السلام ) در صحرای کربلا پیش از شهادت فرمودند:«جدّم رسول خدا به من فرمود: ای فرزند! تو را به سوی عراق خواهند برد، در زمینی که پیغمبران و اوصیای ایشان در آنجا یکدیگر را ملاقات کرده اند یا خواهند کرد، و آن زمین را «عمورا» می گویند، در آنجا شهید خواهی شد و با تو جماعتی از اصحاب تو نیز به شهادت خواهند رسید، که درد و رنج بریدن آهن به ایشان نخواهد رسید، چنانچه آتش را حقتعالی بر حضرت ابراهیم ( علیه السلام ) سرد وسلام گردانید، همچنین آتش جنگ بر تو و اصحاب تو سَرد وسلام خواهد شد».
( - بحار الانوار: ج 53، ص 62 . )
امام حسین ( علیه السلام ) خطاب به اصحاب خود فرمود: «بشارت باد شما را، شاد باشید که ما به نزد پیغمبر خود می رویم، پس می مانیم در آن عالم آنقدر که خدا بخواهد. پس اوّل کسی که زمین شکافته می شود و از زمین بیرون می آید من خواهم بود و همراه بیرون آمدن من، بیرون خواهد آمد امیرالمؤمنین ( علیه السلام ) و قیام خواهد کرد قائم ما ( علیه السلام ) پس نازل می شود بر من گروهی از آسمان از طرف حق تعالی (که هرگز بر روی زمین فرود نیامده باشند) با جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و لشکرها از ملائکه. و فرود می آید محمد و علی  ( علیهماالسلام )  و من و برادرم و جمیع آنها که خدا بر ایشان منّت گذاشته از انبیاء و اوصیاء، سوار شده بر اسبان خدائی ابلق از نور، ( - هر چیز دو رنگ، خصوصاً سیاه و سفید را گویند. ) که هیچ مخلوقی پیش از آنها، بر آنها سوار نشده است. پس حضرت رسول خدا عَلَمْ خود را به دست می گیرد وحرکت می دهد و شمشیر خود را به دست قائم ما می دهد، پس بعد از آن، آنچه خدا خواهد می نمائیم.
پس از آن حقتعالی بیرون می آورد از مسجد کوفه چشمه ای از روغن و چشمه ای از آب و چشمه ای از شیر. پس آنگاه حضرت امیرالمؤمنین ( علیه السلام ) شمشیر حضرت رسول ( صلی الله علیه وآله وسلم ) را به من می دهد و مرا به جانب مشرق و مغرب بفرستد، پس هر که دشمن خدا باشد خونش را بریزم و هر بتی را بیابم بسوزانم تا اینکه به زمین هند برسم و جمیع بلاد هند را فتح کنم. و حضرت دانیال و یوشع زنده شوند و بیایند به سوی حضرت امیرالمؤمنین ( علیه السلام ) و گویند: «راست گفتند خدا و رسول او در وعده ها که دادند». پس هفتاد نفر با ایشان بفرستد به سوی بصره که هر که در مقام مقاتله در آید او را بکشند، و لشکری به سوی بلاد روم بفرستد که آنها را فتح کنند. پس هر حیوان حرام گوشت که باشد بکُشم تا آنکه به غیر حلال و پاک و پاکیزه در روی زمین نباشد ... یهود و نصاری وسایر ملل را مخیّر گردانم میان اسلام و شمشیر، پس هر که مسلمان شود منّت گذارم بر او و هر که اسلام را نخواهد خونش را بریزم. و هیچ مردی از شیعیان ما نماند مگر آنکه خدا ملکی به سوی او بفرستد که خاک را از روی او پاک کند و زنان و منزل او را در بهشت به او نشان دهد. و هر کور و زمین گیر و مبتلائی که باشد خدا به برکت ما اهل بیت آن بلاها را از او دفع نماید. و حق تعالی برکت را از آسمان به زمین فرو فرستد به مرتبه ای که شاخه های درختانِ میوه دار از زیادی میوه بشکند ومیوه تابستان در زمستان و میوه زمستان در تابستان به عمل آید و این است معنی قول حقتعالی که فرمود: «وَ لَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَ اتَّقُوا لَفَتَحْنا...» «و اگر اهل شهرها و آبادیها، ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها می گشودیم؛ ولی (آنها حق را) تکذیب کردند؛ ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم».
( - سوره اعراف: آیه 96 . )
سپس فرمود: خداوند به شیعیان ما کرامتی ببخشد که مخفی نماند بر ایشان هیچ چیز در زمین و آنچه در زمین است، حتّی آنکه اگر کسی بخواهد از احوال خانواده خود اطّلاع حاصل کند خدا به او الهام می کند به آنچه که آنها انجام می دهند.
( - بحار الانوار: ج 53، ص 62 . )

نوشته شده در سه شنبه 89/9/23ساعت 3:28 عصر توسط نظرات ( ) |